Toen ik vroeger in Brugge woonde zag ik regelmatig toeristen rondlopen met een mondmasker aan, ik verstond er niks van.. En nu is het zo normaal en tegelijkertijd zo onwezenlijk.
We hebben allemaal ons levensstijl moeten aanpassen, ook hier was dat enorm wennen. Wij leefden op drukke weekends, een avondrush, … Veel tijd voor elkaar hadden we niet, terwijl we dat zelf in handen hadden. De eerste lockdown liet ons niet alleen de zon zien, maar was ook een mooie investering in onze relatie, tijd maken voor elkaar, veel tijd!

We zijn nog nooit zoveel bij elkaar geweest dan het afgelopen jaar, Yelmen kon niet reizen voor het werk, thuiswerken, vrije weekends,… Ergens is het een slag in je gezicht, soms leef je in een rush en wil je alleen maar zoveel mogelijk leuke dingen plannen met de mensen om je heen, dat je elkaar wat uit het oog verliest.
Begrijp me niet verkeerd, de mensen om me heen zijn heel belangrijk voor me, ik heb veel nood aan sociaal contact, en mensen om me heen. Maar het was het evenwicht vinden, ken je dat, een weekend die van vrijdagavond tot zondagavond volzat? Wel dat waren onze weekends, geen adempauzes…

De zon en de liefde blies zoveel energie deze zomer, het niet op reis kunnen gaan hebben we op een creatieve manier opgelost met vrienden, 1 week in de tuin bij vrienden kamperen werden bijna 3 weken. En eerlijk, het was één van de leukste vakanties, content zijn met de kleine dingen en vooral met elkaar! Vrienden kies je heel bewust, draag ze dan ook op handen!

Zoveel mensen die we al niet meer gezien hebben sinds Maart, dat vreet toch aan een mens. Ik probeer dan altijd zoveel mogelijk aan mensen te denken die het nog moeilijker hebben, maar af en toe mogen we eens egoïstisch zijn en het oprecht moeilijk hebben en hoeven we onszelf met niemand te vergelijken. Vele mensen zullen zichzelf wel zijn tegengekomen het laatste jaar, soms is dat best wel confronterend. Door te reflecteren kun je alleen maar een nog betere versie van jezelf zijn, laat je emoties zijn ding doen, we hoeven echt niet elke dag te lachen, het is OK om het lastig te hebben!

De donkere dagen zijn terug in het land, het vallen van ’t blad, vaarwel potje energie!
Opstaan wanneer het nog donker is, thuis komen wanneer het al donker is,… Iedereen aan de zetel gekluisterd, dit jaar mogen we dat redelijk letterlijk nemen!
Geen spelletjesavonden, kerstshoppen, aperitieven met vrienden, city-trippen ,…
Ik besef zeker dat het heel belangrijk & nodig is allemaal, maar een mens mag het toch oprecht missen!

Ik ben Yelmen zo dankbaar, dat hij elke vrijdagavond toch speciaal maakt, mij verrast wanneer ik thuis kom! Geluk moeten we niet ver zoeken, het is meestal zo dichtbij! Konden we maar een portie geluk onder ons kerstboompje leggen, ik zou zo graag zoveel mensen een portietje geven… Of een knuffel opsturen naar de mensen die nu alleen zijn. Mijn gedachten gaan uit naar zoveel mensen dat het een onbegonnen werk is om iedereen te benoemen! Niks is vanzelfsprekend, laat ons niks als normaal beschouwen, iedereen doet zijn best op zijn manier!

Ik wens jullie ondanks deze donkere periode toch een warme kerst toe! Wees creatief en houd in je achterhoofd dat een klein gebaar, enkele oprechte woorden zoveel meer zeggen dan het mooi verpakte cadeautje onder de boom! Koop dit jaar enkele kerstkaartjes meer voor de onbekende brievenbussen, op die manier kan Kerstmis alleen maar warmer worden! En vergeet vooral jezelf niet, je kunt maar anderen opwarmen als je het zelf warm hebt!

Liefs

Tante Tess